سرکه و زنبور

شربت زنبور عسل با سرکه

مواد موجود در سرکه سیب عبارتند از استیک اسید ، مالیک اسید ، پتاسیم ، منیزیم ، گوگرد ، فسفر ، کلسیم ، گوگرد ، مس ، آهن و فلوئور  . از ویتامین ها هم میشه به A , B(B1,B2,B6),C اشاره کرد . سرکه سیب حاوی مواد دیگه ای مثل آنتی اکسیدانت ها و مواد نگهدارنده و ضد کپک (بخاطر وجود تانیک و اسید پروپیون ) هم هست . pH سرکه سیب بین چهار تا پنجه که میشه گفت جزو اسید های نسبتا قویه  .

تاریخچه استفاده :

همه ی ماجرا از اینجا شروع شد که یه سری از زنبوردارا بخاطر اینکه دارو نخرن و از مواد شیمیایی استفاده نکنن اومدن و مواد مختلفی مثل عصاره آویشن ، سرکه سیب ، عصاره نعناع و ... رو  روی زنبورها امتحان کردن . کم کم اینکار رواج پیدا کرد تا اینکه مشکل سالهای ۸۸ و ۸۹ در زنبورستانهای کشور پیش اومد . نمونه برداری ها نشون داد که زنبورها علاوه بر بیماری هایی که تابحال باهاشون مواجه بودن دچار نوزما سرانا هم هستن و از اونجایی که فوماژیلین اثر کمتری روی نوزما سرانا داشت دوباره بازار استفاده از موادی مثل سرکه سیب داغ شد . افرادی که تلفات نداده بودن دلیل این مساله رو دادن مصرف سرکه سیب و عصاره آویشن میدونستن . این شد که بعضی از زنبوردارا شروع کردن به استفاده از سرکه سیب .

 دلایلی که در رابطه با استفاده از سرکه سیب از زنبوردارا شنیدم :

۱ - اثر ضدعفونی کننده و ضدقارچ سرکه سیب (قبلا در مورد استفاده از استیک اسید نوشته بودم )

۲ - پاک کردن املاح داخل روده های زنبورها !

۳ - شکرک نزدن شربت - که میتونیم با جوهر لیمو جایگزینش بکنیم . 

طریقه مصرف :

۱ -  مخلوط با شربت به نسبت 1 به 3 - یکی سرکه و 5 تا شربت - برای درمان

۲ - مخلوط یک به 20 - برای تغذیه زمستانه

۳ - مخلوط 1 به 5 با شربت ( 1 شکر و 1.5 آب ) بهمراه یک قاشق عسل و اسپری کردنش روی زنبورها

۴ -  مخلوط 1 به پنج با آب و اسپری از بین قابها - در بهار - زنبورا سریعا مصرفش میکنن .

جمع بندی :

در کل باید بگم که خود من هم از سرکه سیب استفاده می کنم و چون دادنش به زنبور ، ضرری بهم نزده فعلا به اینکار ادامه میدم .ولی هنوز به کسایی که با نوزما مشکل دارن اسپری فوماژیلین رو در بهار توصیه میکنم . این رو هم بگم که اگه سرکه ای که دارین خیلی تنده بهتره قبل از هر کاری توی اون یکم آب بریزین وگرنه مصرفش روی زنبورها باعث سوزوندن کرکهاشون میشه . در ضمن ترجیحا وقتی داخل شربت دارو یا مولتی ویتامین ریختین از سرکه سیب استفاده نکنید .

ساختمان مورفولوژیکی زنبور عسل

ساختمان مورفولوژیکی زنبور عسل

    بدن زنبور عسل بطور متراکم از موهایی پوشیده است که دارای تارهای (Barbs) جانبی کوتاهی می‌باشد. و به راحتی دانه‌ها گرده را می‌گیرند. در چشم‌های مرکب و پاها ، موهای صاف وجود دارد پاهای جلویی در حاشیه ساق (tibia) موهای راست و خشن و کوتاهی را دارد و برای تمیز کردن چشم‌ها از گرده گل بکار می‌رود و برس چشمی (Eye bursh) می‌گویند.

    بالهای زنبور در هنگام رواز بوسیله قلاب‌هایی بهم درگیر می‌شوند و یا بال به نظر می‌رسند. و نوک این بالها مسیر شکل را طی می‌کند. ممکن است 400 بار در ثانیه مرتعش شوند. آرواره‌های زیرین mandibles در کارگران صاف برای جمع آوری گرده و ساختن شاخه‌ها بکار می‌رود. آرواره‌های زیرین maxillae مانند قاشقک‌های طویلی بوده و برای جمع آوری گرده‌های گل بکار می‌رود.

    لب تحتانی تبدیل به خرطوم شده و ضمایم حسی - بی (Cabialplas) در اطراف آن قرار دارد. مایع شهد در اثر عمل مکنده حلق به درون چینه‌دان بزرگ یا معده عسل (Money Stomash) کشیده می‌شود. چهار لب مثلثی دریچه‌ای را درست می‌کند و از ورود عسل به معده جلوگیری می‌کند. بجز موقعی که جهت تغذیه مورد نیاز است. روده زنبور عسل باریک و دراز است. و تقریبا به 100 لوله کوچک ، مالپیکی اتصال دارد و روده راست ، بزرگ است و به مخرج ختم می‌شود. در انتهای بدن سوزن وجود دارد که فقط در کارگرها و ملکه‌ها دیده می‌شود. حس بویایی در زنبوران عسل بسیار قوی و تیز است و چشم‌ها دارای تعداد فراوانی واحدهای بینایی است و دارای مغز نسبتا بزرگ است: زنبوران عسل قادر به تشخیص رنگ قرمز و سیاه از هم نمی‌باشند.